Zeg je WK 2006, dan lijk je bijna niemand in Duitsland te vinden bij wie het niet wat losmaakt. Duitsland was gastland, die Mannschaft eindigde als derde. Maar het Duitse 'zomersprookje', een speling op Heinrich Heines gedicht Wintersprookje, gaat over nog veel meer dan alleen mooi voetbal. Voor veel Duitsers was het de eerste keer dat ze, ondanks hun zware geschiedenis, openlijk trots durfden te zijn op hun land: wie met vlaggen zwaaide of het volkslied meezong, voelde zich niet meteen fout. Achttien jaar later hoopt het land, verdeeld door conflicten en politieke spanningen, op een nieuw sprookje. Maar...